شمع های معمولی از جنس نیکل ساخته می شوند. آلیاژ نیکل می تواند دمایی تا حدود 400 درجه سانتی گراد را تحمل کند. شمع های سوزنی از جنس دو فلز پلاتینیوم و ایریدیوم ساخته می شوند. بر اساس تحقیقات انجام شده، شمع های پلاتینیومی تا حدود 900 درجه سانتی گراد و شمع های ایریدیومی تا حدود 1200 درجه سانتی گراد، توان مقاومت در برابر حرارت و دمای بالا را دارند.
هر چه میزان تحمل دما در شمع ها بیشتر باشد، قطعاً عمر آن ها بیشتر خواهد بود. وظیفه شمع ، ایجاد جرقه است و به همین دلیل در تماس مستقیم با بنزین و برق است. قرار گرفتن شمع در برابر گرمای حاصل از جرقه های پی در پی و در برابر حرارتی که بر اثر وقوع انفجار داخل محفظه احتراق ایجاد می شود، تغییرات زیادی در ساختار آن ایجاد می کند. بر همین اساس، هر قدر توان حرارتی شمع ها بالاتر باشد، دیرتر تغییر شکل می دهند، ترک برمی دارند و کارایی خودشان را از دست می دهند. لازم به ذکر است که شمع ها در عرض یک دقیقه ممکن است نزدیک به صد جرقه بزنند.
هر چه جنس مواد اولیه به کار رفته در شمع مقاوم تر باشد، طول عمر آن هم بیشتر خواهد شد. تفاوت شمع سوزنی با معمولی در این است که نهایت عمر شمع های معمولی ، 35 هزار کیلومتر است، اما شمع های سوزنی پلاتینیوم و ایریدیوم ، به ترتیب تا 40 و 100 هزار کیلومتر عمر می کنند.
نظر بدهید